Peringkat wilayah

Wilayah (Provinsi)

Wilayah (Bahasa Cina: 省; pinyin: shěng, bahasa Inggeris: province) merupakan jenis divisi peringkat pertama yang paling banyak terdapat.

Kawasan dipertikai

Nota:Taipei, ibu negara Republik China, juga pernah dijadikan ibu wilayah Taiwan sehingga tahun 1956. Sejak pemindahan kerajaan wilayah dari Taipei ke Kampung Jhongsing dilakukan selepas tahun 1949 oleh kerajaan yang tidak diiktiraf Republik Rakyat China, pihak Republik Rakyat masih mewartakan Taipei sebagai ibu wilayah rasmi dalam peta rasminya.

Sejak penubuhannya pada tahun 1949, Republik Rakyat China sentiasa menganggap Taiwan sebagai wilayahnya yang ke-23. Bagaimanapun, Republik China kini metadbir wilayah ini yang terdiri daripada Pulau Taiwan dan kepulauan Pescadores. Republik China juga mentadbir sebuah daerah di wilayah Fuchien (atau Fukien): Kinmen; dan sebahagian daripada daerah Lienchiang.

Wilayah Swatabir(autonomi)

Wilayah autonomi (Cina Tradisional: 自治區, Cina Ringkas: 自治区, pinyin: zìzhìqū, Bahasa Inggeris: autonomous region) ialah divisi peringkat pertama yang dinamai dengan etnik minoriti dan diberi lebih hak di bawah perlembagaan. Contohnya, setiap wilayah ini mempunyai seorang pengerusi (sementara wilayah biasa ditadbir gabenor) yang mesti tergolong dalam kelompok etnik seperti yang dinamai oleh kawasan autonomi itu (orang Tibet, orang Uyghur, dsb.)

Wiayah autonomi ditubuhkan selepas pengambilalihan kuasa oleh kerajaan Komunis, berdasarkan dasar kewarganegaraan Soviet. Terdapat lima kawasan seumpama ini.

Kawasan perbandaran

Kawasan perbandaran (Cina Tradisional: 直轄市, Cina Ringkas: 直辖市, pinyin: zhíxiáshì, bahasa Inggeris: municipality) merupakan bandaraya-bandaraya besar yang sama peringkat pentadbirannya dengan wilayah. Kawasan perbandaran mengawal bahagian peringkat daerah secara terus, tanpa dirintang peringkat prefektur. Secara amali, kawasan metropolitan sebenar sesebuah kawasan sedemikian cuma merangkumi sebahagian kecil kawasannya; yang selebihnya terdiri daripada pekan dan tanah pertanian. Chongqing paling tepat dihuraikan sebegini — populasi luar bandarnya jauh melebihi populasi bandarnya.

Terdapat 4 kawasan perbandaran di Republik Rakyat China.

Kawasan Pentadbiran Khas

Kawasan pentadbiran khas (Cina Tradisional: 特別行政區, Cina Ringkas: 特别行政区, pinyin: tèbiéxíngzhèngqū, bahasa Inggeris: Special Administrative Region) (SAR) merupakan kawasan pentadbiran tempatan yang menikmati takat autonomi yang tinggi di bawah peruntukan Satu negara, dua sistem, dan bernaung di bawah Kerajaan Rakyat Pusat, seperti yang diperuntukkan dalam artikel 12 undang-undang asas kedua-dua kawasan ini.

Peringkat prefektur

Peringkat peringkat prefektur (地级 dìjí) merupakan peringkat kedua struktur pentadbiran. Seperti pada 3 Disember 2005, struktur ini terdiri daripada 333 bahagian yang terdiri daripada:

• bandaraya peringkat prefektur (283)
• prefektur (17)
• prefektur berautonomi (30)
• Liga (3) -- Mongolia Tengah sahaja

Peringkat daerah

Seperti pada 3 Disember 2005, terdapat 2872 bahagian peringkat daerah (县级 xiànjí), termasuk 862 daerah, 374 bandaraya, 1464 kaunti, 117 kaunti berautonomi, 49 banner, 3 banner berautonomi, 2 daerah khas dan 1 daerah perhutanan di tanah besar China (Republik China mentadbir 23 bahagian peringkat daerah, termasuk 18 mukim dan 5 perbandaran wilayah).

Peringkat bandar

Seperti pada 31 Disember 2005, terdapat 41636 bahagian peringkat bandar (乡级 xiāngjí), termasuk 19522 bandar, 14677 pekan, 1092 pekan etnik, 181 sumu, 1 sumu etnik, 6152 subdaerah dan 11 pejabat awam daerah.

Peringkat kampung

Peringkat kampung (村级 cūnjí) berperanan sebagai bahagian pertubuhan (banci, sistem pos) dan tidak banyak kepentingannya dalam kuasa perwakilan politik. Bahagian tempatan asas seperti perjiranan dan komuniti mempunyai sempadan dan ketua tertentu.